قول داده ام گاهی هرازگاهی؛

فانوس یادت را میان این کوچه های بی چراغ و بی چلچله، روشن کنم؛

خیالت راحت، من همان منم؛

هنوز هم در این شب های بی خواب و بی خاطره؛

میان این کوچه های تاریک پرسه می زنم؛

اما به هیچ ستاره ای دیگر، سلام نخواهـم کرد ...!